Oyun Kültüründe Emülatörler Neden Çok Değerli Bir Rol Oynar?

Üstün Mario Bros asla ölmeyecek. Nintendo, yaptığı her yeni konsolda 1985 klasiğini tekrar piyasaya sürmek için her vakit bir fırsat yakalıyor ve beşerler da her seferinde milyonlarca kopya satın alıyor. Pekala ya bu kadar da akıllarda yer edememiş oyunlar? Hayatta kalabilirler mı? Bunun karşılığı emülatörler ile ilgili.

Hiçbir şey kesin değildir, fakat oyun tarihimizi muhafazayı çok daha kolaylaştıran bir şey var: emülasyon. Eski Atari, Nintendo ve Sega oyunlarının bilgisayarınızda çalışması yasal olarak karmaşık bir durum olsa da (ki bu bahisle ilgili ülkemizdeki yetkililerin hiçbir şeyden haberi dahi olmadığını düşünüyorum), en meçhul oyunların bile bir formda hayatta kalmasını sağlamaya yardımcı olan bir teknoloji kendisi.

Koleksiyonlar Kâfi Değil

Şayet emülasyon olmasa, oyunları vakitten nasıl korurduk? Bu noktada şunu diyebilirim ki, âlâ ki koleksiyoncular var. Vakit içerisinde kaybolmuş oyunlara takıntılı, eBay’de daima bu tar oyunları arayan, akabinde bunları satın alıp koruma eden beşerler, hiçbir oyunun sonsuza dek ortadan kaybolmamasını sağlamak için çok gayret sarf ediyorlar.

Bu insanlardan birisi de, Nate Duke; yıllar süren satın almaların akabinde koleksiyonunu 25.000 dolara sattı. En az sevilen oyunları bile satın alan bunun üzere koleksiyoncular, hayatta kalmalarına yardımcı olacak en bilinmeyen oyunlar için bile bir pazar yaratır.

Lakin bu durumun bile sonları var. Kartuşlar eninde sonunda bozulur, CD’ler çalışmayı bırakır ve teoride bu, tüm oyunların elbette bir vakit sonra dünyadan sonsuza kadar kaybolması manasına gelebilir. ve bir şeyi kaybetmenin tam olarak neye benzediğini de biliyoruz, zira bu birçok örnekte başımıza geldi.

Medya Kaybolduğunda

Wikipedia’nın kayıp eserler sayfasında gezinmek düpedüz iç karartıcı bir aktivitedir. Büyük beyinler tarafından yazılan pek çok yazı tarihin sayfaları ortasında sonsuza dek ortadan kayboldu ve biz onlardan yalnızca öbür evraklardaki referanslar sayesinde haberdarız. Bunların bir kısmı insanların ilgisini kaybettiği için, bir kısmı yangınlar yüzünden oldu ve kimileri da temelde kimse bunu yapmanın bir kıymetini göremediği için gözler önünde tutulmadı.

Eski vakitler için bir yapıtı korumak epey büyük bir sorun üzere görünüyor, lakin çağdaş dünyada da çok daha uygun durumda değiliz, zira gelecek kuşakların neye kıymet vereceğini iddia etmek konusunda hala daha pek de uygun iş çıkartamıyoruz.

İşte uygun bir örnek. 1960’larda, Doctor Who büyük ölçüde aptalca bir bilim kurgu dizisi olarak görülüyordu ve BBC, halihazırda yayınlanan kısımların kopyalarını göz önünde tutmak için hiçbir neden görmedi. Kasetten büyük ölçüde tasarruf etmek için birkaç kısmın yepyenileri üzerine kayıt ettiler.

Vakitle, Doctor Who Birleşik Krallık ve ötesinde bir kültürel akım haline geldi ve tüm dünyadaki hayranlar bu eksik kısımları görmeyi çok istedi. BBC’ye konuşan Philip Morris’in burada özetlediği üzere, birkaç tanesi harikulâde bir halde kurtarıldı: